Rad se temelji na dugogodišnjim terenskim istraživanjima uzroka visoke stope suicida, homicida i psihoza u dve seoske, poluizolovane, populacije iz Crne Gore. Antropološkim i populaciono-genetičkim metodom smo utvrdili niz specifičnosti i sličnosti između ove dve populacije. Utvrdeno je da su obe populacije genetski homogeni-je od opšte (dermatoglifi: PTC i način sklapanja ruku). Obe populacije imaju sličan broj stanovnika (310 i 350) veliki broj međusobnih brakova (u selu M. čak 61 brak unutar populacije od toga 6 slučajeva unutar bratstva, dok je u selu K. oko 30 brakova unutar iste populacije). Utvrđen je veliki procenat psihoza i suicida u selu K. a homicida i suicida u selu M. Genetski kapaciteti u selu K. akumuliraju patologiju psihoza i suicida dok se genotipski kapaciteti u M. akumuliraju u patologiju socijalnog ponašanja (suicidi i homicidi). Drugim rečima, tamo gde je genetska bliskost (selo K) veća, poremećaji 'fenotipske ekspresije', idu ka patologiji psihoza i suicida, dok je u selu M. manja genetska bliskost pa se poremećaji registruju više na nivou socijalne patologije (suicidi i homicidi). Putevi agresije su donekle različiti jer je u selu M. došlo do probijanja agresija na nivou seksualnosti te je to forsiralo socijalnu patologiju, dok je nivo agresivnosti znatno manji u selu K. pa se agresija vraća prema subjektu te forsira patologiju (psihoze i suicide). Suicid bi se mogao shvatiti kao 'predohrana' predstojeće psihoze, a psihoza kao odbrana od snažne agresije okrenute prema unutra, i suicida.
