Сажетак Cilj ovog rada je da prikaže delatnost udruženja istarskih izbeglica u Novom Sadu u periodu između dva svetska rata. Nesrećna sudbina istarskih Slovenaca i Hrvata, koji su bili primorani da beže od italijanskog fašizma i napuste rodnu grudu, poklopila se sa vremenom najintenzivnijeg razvoja Novog Sada u njegovoj dotadašnjoj istoriji. Obrazovane i vredne istarske izbeglice naišle su na srdačan prijem kako novosadskih građana, tako i zvaničnih organa, te znatno doprinele razvoju centra Dunavske banovine, a samim tim i uspostavljanju čvrstih veza Vojvodine i Istre. Rad je napisan na osnovu originalne dokumentacije iz novosadskih arhiva, onovremene periodike kao i relevantne istoriografske literature.
