Ovaj rad bavi se dijahronim istraživanjem složenih imenica u staroengleskim i srednjoengleskim tekstovima Helsinškog korpusa. Prikupljeni materijal je analiziran, a potom su složene imenice klasifikovane prema vrsti reči kojoj pripadaju njihovi elementi. Obrasci složenih imenica oba perioda potom se porede, i razvojni tokovi opisuju na nekoliko nivoa: obrasci koji su prestali da se koriste za građenje novih složenica; obrasci koji su i dalje bili produktivni u srednjoengleskom periodu, i potpuno novi obrasci za građenje složenica u srednjoengleskom periodu.
