Hagiografia i ikonografia w funkcji kulturowej mnemografii
Izabela, Lis-Vjelgoš
Prilozi za knjizevnost, jezik, istoriju i folklor
75
3
11
http://www.doiserbia.nb.rs/Article.aspx?id=0350-66730975003L
2009-2020/02/11/14:23:34
Zarysowany tu problem funkcji średniowiecznych grafii w kontekście i rejestrze pamięci kulturowej, relacji przeszłości i teraźniejszości w ich ideowej oraz ideologicznej strategii, stanowi zaledwie szkic do obszernego deskryptywnego ujęcia. Kwestia trwałości i ciągłości serbskiego systemu kulturowego, których swoistym gwarantem okazują się nadal - w XVII wieku - podstawowe formy komunikacji, ujawnia ich wysoką zdolność rekonstruktywnego i interpretatywnego odniesienia do przeszłości. W XVII wieku ta projektuje się w ramach zjawiska świadomego pamiętania, które odzwierciedla postawę wspólnoty wobec czasu minionego jej stosunek do własnej tradycji. Zarówno hagiografia, jak i ikonografia w specyficzny sposób kształtują i utrwalają hierarchiczną strukturę pamięci kulturowej, wpływając tym samym na jej fundamentalne płaszczyzny: odniesień do przeszłości, wyobrażeń kształtujących tożsamość i przynależność oraz odbudowywania tradycji gwarantującej ciągłość kulturową..