Prilozi za knjizevnost, jezik, istoriju i folklor
Primary tabs
Title: Prilozi za knjizevnost, jezik, istoriju i folklor
ISSN: 0350-6673
eISSN: 2406-0798
First published: 1921
Frequency: annually
Subject: history, archeology and ethnology; language and literature; other humanities
Publisher: Filološki fakultet
Publisher address: Studentski trg 3, 11000 Beograd, Serbia
Homepage
Editor in chief: Zlata Bojović, Serbia
Editorial board: Slobodan Grubačić, Serbia
Giorgio Ziffer,
Milica Jakobiec-Semkowowa,
Tomislav Jovanović, Serbia
Jovanka Kalić-Mijušković, Serbia
Nada Milošević-Ðorđević, Serbia
Dragana Mršević-Radović, Serbia
Johannes Reinhart,
Ðorđe Trifunović, Serbia
Pages
-
- Jovan Skerlić-Milan Rakić correspondence
- The text sheds light on some details in the relation between Jovan Skerlić and Milan Rakić. As the editor of the “Serbian Literary Messenger”, Skerlić asked Rakić to submit his poems for publication. The letters reveal how the “Messenger” came into being and are of exceptional importance to our literary history.
-
- Kardinal Mječislav Leduhovski i katolička crkva u Srbiji u drugoj polovini XIX vijeka
- Konkordat između Svete Stolice i Srbije sklopljen je tek poslije smrti kardinala Leduhovskog i biskupa Štrosmajera, 1914. godine, gotovo uoči samog I svjetskog rata, sukoba koji je, uslijed sarajevskog atentata, započeo ratom između Austro-Ugarske i Srbije i imao za posljedicu slom habzburške politike na Balkanu. O tome da je kardinal Leduhovski bio pristalica ideje o crkvenoj uniji svjedoči, prije svega, i njegovo učešće u nastanku dviju papskih poslanica objavljenih 1894. godine, koje se bave upravo tim pitanjem. Poljski kardinal se, međutim, protivno iskorišćavanju unije kao oružja protiv Austro-Ugarske - oslonca katolicizma i najveće protivteže ruskom uticaju na Balkanu. To se vidi u odnosu Leduhovskog prema djelovanju poljskog misionara u Srbiji Vilibalda Čoka. Povjeriti misiju u Nišu ocu Čoku, protiv volje biskupa Štrosmajera i uprkos neslaganju kardinala Simeonija, bilo je moguće jedino uz podršku Leduhovskog. Coljski misionar je smetao biskupu Štrosmajeru ne zato što je loše obavljao svoju pastirsku dužnost nego zato što nije htio da izvršava zahtjeve politike koju je biskup Štrosmajer sprovodio u Srbiji. Biskup Štrosmajer je htio da misiju u Srbiji preuzmu hrvatski sveštenici. Svi misionari, osim Čoka, koji su radili u Srbiji poslije Tondinijevog odlaska, bili su Hrvati. Hrvatski biskup je želio da Srbija sklopi konkordat sa Svetom Stolicom, ali samo pod uslovom da tim sporazumom Srbiji bude zagarantovana zasebna dijeceza, nezavisna od austrijskog biskupa, a čiji bi biskup bio Hrvat. Biskup Štrosmajer je na položaj vodeće ličnosti Katoličke crkve u Srbiji planirao da postavi sarajevskog biskupa Josipa Štadlera. Ti planovi nisu bili slučajni, jer biskup Štrosmajer je odranije radio na ujedinjenju Crkava na području Bosne i Hercegovine. Godine 1894. papa Lav XIII je imenovao biskupa Štadlera za apostolskog povjerenika za pitanje ujedinjenja Crkava. Drugim riječima biskup Štrosmajer je u uniji crkava vidno oruđe velikohrvatske politike u Srbiji i to je razlog što je njegovo djelovanje naišlo na protivljenje kardinala Leduhovskog. Uprkos svemu, Štrosmajeru je pošlo za rukom da ostvari jedan cilj - da zadrži bosanske franjevce u Srbiji. Godine 1898. otac Ivo Vujičić, franjevac iz Bosne, postao je novi apostolski administrator u Srbiji.
-
- Karlovci and Karlovci High School in the Memoirs of dr Vladan Maksimović
- The paper gives a picture of Karlovci and the famous Karlovci High School from the perspective of an Orthodox theological writer and theologian, professor of philosophy and ethics, lecturer in Karlovac Seminary and in the Orthodox Theological Faculty in Zagreb, Dr. Vladan Maksimović (1879-1956). His unpublished memoir, which is a contribution to the cultural history of Serbs in Vojvodina at the end of the 19th century and in which he recounts his memories and experiences from the time when he was a student in Karlovci, is being analyzed. [Project of the Serbian Ministry of Education, Science and Technological Development, Grant no. 47027]
-
- Katastich of the Hilandar Monastery (№. 522) as a source for the history of the Hilandar Monastery in the first part of 17th century
- Katastich №. 522 is the manuscript in which the monks of the Serbian monastery of Hilandar at Mount Athos recorded the names of contributors and types of contributions collected through pisaniya from 1619 in the regions of Kičevo, Poreče and Gornji Polog. This book was written on paper, in the Serbian Church Slavonic, using the cursive of 17th Century. There aren’t any information about the book or the monks who had worn it in pisaniya, as well as the mention of abbot who sent then to collect donatives, although that year Abbot Philip took the spiritual seniority of the Hilandar Monastery. So, in addition to efforts to pay a debts, Hilandar’s monks began a comprehensive campain to raise funds for renovation of the monastery complex. In order to facilitate completion of initiated activities, a group of monks arrived in the region of Kičava, from where they went on a tour of the surrounding villages. In addition to the settlements in Kičava, they stayed in the region of Poreče, Treska River Basin, and the villages of Gornji Polog (around today’s Gostivar). They visited two monasteries and 141 villages and hamlets. Some of them, like Cer, Prostranje and Tuin, they visited several times. Many villages in these region were Hilandar’s seigniory, before Ottoman conquest. A large turnout for collecting donations in Pisaniya testifies about preserved awareness of the importance of Hilandar. These regions distinguished well-preserved parish network, with 78 times referred to the priesthood. Most contributions were obtained on administration at feast, and the glories of the rural village fair, which recorded 18 times in Katastich №. 522. Data recorded in this are very important for the study of social, cultural and church life of Orthodox people under Ottoman rule.
-
- Kollektive gestalten der mündlichen epik
- Svi oblici usmene književnosti međusobno se razlikuju po tematici, nameni i kontekstu izvođenja. Kako je to zapazio još Vuk, upravo je sadržina "junačke" pesme bitna komponenta njenog trajanja, razumevanja i rasprostiranja. Ona se može čuti i u kamernom okruženju porodice, ali se posebno peva u okolnostima javnog okupljanja zajednice. Skup ovih vantekstovnih elemenata i funkcije pesničke vrste najuže se povezuju sa njenim poetičkim zakonitostima. Osobenosti epske stilizacije, izrazite na svim nivoima "teksta", možda su najuočljivije u kategoriji likova, koji se formiraju kroz sadejstvo tipskih crta i postupaka individualizacije. Oformljen sistem odgovarajućih epskih delokruga ne počiva samo na podeli uloga ili raznovrsnom statusu aktera u sižejnom toku, već i na nijansama u prikazivanju junaka. Zbog visokog stepena tipiziranosti naizgled su najjednostavnije osvetljeni različiti kolektivni likovi, ali i ta formulativna rešenja i udeo,"grupe" u strukturi pesme ukazuju na složenost epske tehnike.
-
- La Ragusa di metà cinqu ecento nelle lettere dell’arcivescovo Lodovico Beccadeli
- La pubblicazione delle lettere dell’arcivescovo di Ragusa Ludovico Beccadelli - Lettere di Ludovico Beccadelli, arcivescovo di Ragusa (1550-1560)36 - getta le basi per uno studio più onnicomprensivo della vicenda e dell’opera di questo erudita, che ha lasciato un segno profondo nel milieuculturale e politico-confessionale della città ragusea. La corrispondenza costituisce una testimonianza autentica dell’esperienza personale dell’arcivescovo a Dubrovnik, nonché una cronaca particolareggiata della vita quotidiana, politico-confessionale e culturale della città alla metà del Cinquecento. Le lettere riflettono altresì l’approccio ambivalente dell’arcivescovo nei confronti dell’ambiente raguseo, verso il quale il Beccadellinutrì al contempo sentimenti di simpatia ed avversione. Un’analisi più completa del materiale ha infine permesso di tracciare un profilo dei personaggi menzionati nelle lettere, permettendo di chiarire il loro ruolo nella vita di Dubrovnik e i loro rapporti con il Beccadelli.
-
- La base mitologica e poetica della canzone Descriptio Cucagnae di Djuro Feric
- La canzone Descriptio Cucagnae di Ðuro Ferić è basata su una ricca tradizione mitologica e poetica. In particolare, è evidente l’influenza dell’opera di Teofilo Folengо e della poesia italiana. Si può presumere che „il paese di Coccagna” di cui si parla nella canzone rappresenti simbolicamente Ragusa. Ecco dunque che nella canzone, dietro allo strato allegorico, viene presentata un’ l’immagine satirica della società ragusea. Con questa immagine, l’ opera di Feric coincide con la tradizione della poesia satirica della letteratura ragusea nel diciottesimo secolo.